Kerstfeest 2020

K

‘Want het water
blijft het water

Soms eb soms vloed
Maar altijd zee’

Het is een beetje een vreemde Adventstijd.
Alle normale dingen lijken niet meer gewoon.
We moeten zoeken naar ‘het nieuwe normaal’.
Maar juist in deze tijd van het Kerstfeest worden we, in normale omstandigheden, allemaal wat meer
naar binnen gericht.
We vieren dan de warmte van de ontmoeting met elkaar en het Licht dat in de wereld gekomen is.
De geboorte van Jezus Christus.

Maar ook zijn komst in deze wereld was ‘niet normaal’.
Maria en Jozef moesten op reis omdat de overheid besloten had dat er een volkstelling zou zijn.
De ‘bazen van de wereld’ wilden weten hoe groot het volk was en dan moet je wel, dan ga je wel.
Geen geboorte in de vertrouwde omgeving, maar op weg naar het onbekende, naar een stal, naar
een voederbak.
Ergens in een hoekje van een bijgebouw bij een herberg zag de Verlosser van de wereld het licht.
Herders kwamen langs, die hadden ook een licht gezien, een ster.
Ze wisten toen nog niet dat ze in de stal het Licht aanschouwden.

Pas langzaam begint er iets te dagen.

Zo gaat dat in ons eigen leven ook.
Er gebeuren dingen, die je niet begrijpt, die je aangrijpen, die angst oproepen.
Ziektes, ongelukken, het virus dat rondgaat, onzichtbaar, maar wel zeker aanwezig.
Als mensen die proberen om te geloven in de ondersteuning en misschien wel ‘het grote plan van
God’ snappen we vaak niet waarom er ellende en dood is.

Ik lees dezer dagen een gedicht over een vogel, die leeft en vliegt en zich moet laten leiden door de wind.
Je hoeft hier op Marken maar op de dijk te gaan staan en je ziet ze, die vogels.
We weten ook van familie, kinderen, die uitgevlogen zijn de wereld in, op zoek naar geluk, naar
verlossing misschien wel.

Die vogel is als een mens.
Een stormvogel als beeld van ons leven.
De vogel als beeld van de Heilige Geest, die bij ons is en ons draagt.

Wij wensen elkaar een gezegend Kerstfeest 2020, een feest vol hoop en liefde.

CeesJan Visser

De stormvogel

Hij scheert over de golven
een oceaan van vrijheid
en de hemel als paleis

het wijde water wijst de weg
altijd thuis en toch op reis

maar dan draait plotseling de wind
en blaast hem terug of tegen
de lucht verschiet van kleur en huilt

zijn angst zoekt nieuwe wegen

de zon danst niet meer met hem mee
zijn dromen krijgen spijt
zijn hoop vervliegt
en in zijn vlucht
raakt hij het antwoord kwijt

de verte was zijn perspectief
het water gaf hem vis
hij voelt zich moe en vleugellam
nu niets meer
zomaar is

uitgeput laat hij zich drijven
naar een onbekende kust
maar het water kent zijn naam nog
en haar welkom geeft hem rust

en als de storm weer is gaan liggen
en de luwte ons verzacht
vliegt de vogel terug of verder
waar het water op hem wacht

stralend blauw vol hoop en liefde
draagt het al zijn reizen mee

want het water
blijft het water

soms eb soms vloed
maar altijd zee

(Margreet Jansen, Zilverensleutels.nl)

Door CeesJan Visser